Alpiniści przemysłowi to osoby, które pracują na dużych wysokościach. Stosują podczas wykonywania obowiązków nowoczesne metody oczyszczania powierzchni, takie jak sodowanie i piaskowanie. Zajmują się także skomplikowanym czyszczeniem konstrukcji stalowych albo sprzątaniem ogromnych hal przemysłowych. Jakie były początki tej branży w Polsce?
Praca dla himalaisty?
Usługi alpinistyczne w Polsce pojawiły się w latach 60. XX w. Na ten okres przypadają pierwsze przypadki użycia podczas zleceń dwóch lin: zjazdowej i asekuracyjnej. Od roku 1974 alpiniści zaczęli stosować uprzęże i dodatkowe przyrządy do asekuracji. Kolejny etap rozwoju tego zawodu to lata 80. Nastąpił wtedy intensywny rozwój prac budowlanych z wykorzystaniem techniki dostępu linowego. Zajmowali się tą pracą głównie himalaiści, którzy w ten sposób zbierali pieniądze na wyprawy w Himalaje. Wśród nich można wymienić Jerzego Kukuczka, czy Krzysztofa Wielickiego. W latach 90. pracą na wysokości zaczęły zajmować się również osoby niezwiązane wcześniej ze wspinaczką górską. Za ich zatrudnianie i szkolenie odpowiadali alpiniści, którzy założyli własne firmy. Na rynku powstało duże zapotrzebowanie na pracę z dostępem linowym.
Standardy bezpieczeństwa pracy na wysokości
Podejście do bezpieczeństwa wśród pracowników alpinistycznych różniło się od tego obowiązującego dziś. Niektóre firmy stosowały zwykły sprzęt do wspinaczek, niewiele z nich miało profesjonalne wyposażenie. Zwiększenie poziomu zawodowych standardów zmieniło się wraz z wejściem normy PN90Z08057 w 1991 roku, określającej wymagania sprzętowe chroniące przed upadkiem i obowiązek stosowania dwóch lin podczas pracy. W 1999 roku wprowadzono normy obowiązujące w Unii Europejskiej.
Pasja wspinaczkowa himalaistów z czasem przerodziła się w biznes. Tym, co się nie zmieniło w tym zawodzie pomimo upływu czasu, jest sposób podejścia do pracy, która jest często nie tylko obowiązkiem wykonującej ją osób, ale też rodzajem przygody.
